Pauline Blockmans over kortverblijf
Mijn zoon Vic Van Roy is eigenaar en oprichter van Campus Dommelhof. Hierdoor was het een logisch gevolg dat als ik ooit hulp nodig zou hebben, ik kon rekenen op assistentie van mijn zoon en zijn team.
Mijn eerste keer kortverblijf
Ik ben een tijdje geleden voor de eerste keer op kortverblijf geweest en dit gedurende 9 weken. Ik was thuis ongelukkig uit mijn bed gevallen en had enorme rugpijn, ik kon amper stappen. Tien dagen lang, dag en nacht, zijn mijn kinderen en kleinkinderen op me komen ‘waken’, maar dit kon niet blijven duren. Ik voelde me schuldig want ik zorgde ervoor dat hun drukke agenda hierdoor nog drukker werd. Op dat moment heb ik de knoop doorgehakt: ik was klaar voor kortverblijf!
Spelen met de lottokaarten
In het begin lag ik steeds in bed omdat veel pijn had. Ik had dus niet veel contact met de medebewoners. Na een tijd werd de pijn draaglijk en moest ik minder medicatie nemen. Ik werd weer bijna de oude en zocht contact op met kennissen en andere bewoners. Ik heb af en toe zelfs deelgenomen aan activiteiten, maar soms keek ik ook gewoon graag toe. Mijn favoriete activiteit? Spelen met de lottokaarten!
“Mijn eigen huisdokter mocht langskomen, dat voelde vertrouwd.”
Nog niet klaar voor een verhuis
Ik ben nog niet klaar om definitief naar het woonzorgcentrum te verhuizen. Niet omdat ik er een negatief gevoel aan heb overgehouden, maar wel omdat ik dan mijn eigen ‘thuis’ moet achterlaten. Maar indien het nodig is, dan zal ik niet moeilijk doen.
Enkel lovende woorden
Ik ben zeer tevreden over de verzorging die ik kreeg. De verpleegsters waren vriendelijk en deden alles wat ze konden. Er kwam altijd wel iemand langs om te kijken of ik iets nodig had en ze hielpen me zelfs naar het toilet. Er komt nog steeds thuisverpleging van Campus Dommelhof bij me langs. Ze komen tweemaal per dag om mij te wassen, mij aan te kleden,… Ik kan enkel lovende woorden uitspreken.